Klasa I SP jako klasa dwujęzyczna.

 

 Klasa 1 SP jest klasą dwujęzyczną prowadzoną wg programu autorskiego. Oprócz 4 godzin j. ang. również proste instrukcje, polecenia, prośby w klasie przekazywane są w języku obcym. Dzieci naturalnie przyjmują posługiwanie się językiem angielskim. Towarzyszy temu zabawa, piosenki, rymy, prace plastyczne,mini projekty, krótkie scenki i doświadczenia. Wszystkie zajęcia prowadzone są zgodnie z koncepcją inteligencji wielorakich Howarda Gardnera, gdzie każde dziecko znajduje swoją przestrzeń do rozwoju i odkrywania wiedzy

 Początek edukacji w  szkole to istotny moment w  życiu każdego dziecka. Ważne jest, aby czuło się ono bezpieczne i potrafiło otworzyć na innych. Adaptacja i integracja z grupą szkolną ma ogromne znaczenie w  dalszym rozwoju. Dzięki odpowiedniemu przygotowaniu warunków szkolnych można w  znaczny sposób ułatwić dziecku wejście w  ten "nowy świat" wiedzy, nauki i zabawy. Program dwujęzyczny dla klasy  najmłodszych jest odpowiedzią na potrzeby dzisiejszego pokolenia. Umożliwia przedstawienie treści zawartych w  podstawie programowej w  sposób niezwykle atrakcyjny dla ucznia, co sprawia, że nauka staje się pasjonującą przygodą. Ciekawa i bogata obudowa dydaktyczna daje dodatkowe narzędzie do pracy, dla każdego - zarówno nauczyciela z edukacji wczesnoszkolnej, jak i języka angielskiego. Zgodnie z ujęciem holistycznym nauki, system połączonych pracowni tworzy całość umożliwiającą uczniowi i nauczycielowi swobodne przemieszczanie się między tematami i zagadnieniami, a także pokazuje uczniom jak poszczególne dziedziny wiedzy przenikają się i wchodzą w  korelację z innymi.

    Inspiracją do stworzenia programu stały się moje osobiste doświadczenia w  pracy w  Angielskiej Szkole Podstawowej Bishop Creighton w  Anglii, gdzie angielski był językiem obowiązkowym, ale język polski ze względu na znaczącą mniejszość narodową został dodany do obowiązkowych zajęć lekcyjnych. Zainspirowało mnie podejście do ucznia zgodne z koncepcją humanistyczną Carla Rogersa i Abrahama Maslowa. Koncepcja humanistyczna zakłada, że człowiek nie jest jedynie biernym odbiorcą, ma bowiem własną wolę, wybór,  jest indywidualnością i na różne sposoby odbiera świat. Jego zachowanie warunkuje teraźniejszość, jego przeżycia, doświadczenia i otoczenie.

Nauczanie języka angielskiego w  proponowanym przeze mnie programie, nie objawia się tylko zwiększoną ilością godzin lekcyjnych. Przede wszystkim chodzi tutaj o odmienne podejście, w  którym język obcy staje się narzędziem do poznania świata, za sprawą częściowo prowadzonych w  nim zajęć z zakresu innych edukacji np. matematycznej, przyrodniczej, plastycznej. Dziecko opanowuje umiejętności związane z językiem obcym tzn. uczy się nowego słownictwa, gramatyki, wypowiada się, czyta. Proces ten dokonuje się poprzez zanurzenie ucznia w  świecie obcojęzycznym. Jest płynny, a jego efekty zaskakują nawet same dzieci, które nagle orientują się jak bardzo wzrosły ich kompetencje językowe. Język angielski jest także językiem typowo instruktażowym podczas zajęć lekcyjnych, przerw, wyjść edukacyjnych.

    Pełna integracja nauczania w  języku polskim i angielskim otwiera uczniom drzwi do zupełnie nowego świata możliwości, gdzie rozwój umiejętności językowych idzie w  parze z poszerzaniem wiedzy ogólnej na temat świata. Dziecko nabiera sprawności płynnego poruszania się między językami i nie dostrzega granic, które w  powszechnie stosowanym systemie edukacji blokują możliwości poznawcze ucznia. Te ograniczenia pozostają z dzieckiem na wiele lat, często do końca procesu edukacji. Z tego powodu tak ważne jest wprowadzenie systemu dwujęzyczności, proponowanego przez ten program, już na początku nauczania.

Dzieci dwujęzyczne bez problemu przestawiają się z jednego języka na drugi. Szybciej uczą się czytać i pisać. Specyfika nauczania w  ciągu dnia, zmusza je do wielokrotnego dokonywania wyboru pomiędzy językiem polskim, a językiem angielskim, dzięki czemu rozwija się u nich znakomita świadomość językowa. O wiele łatwiej udaje się im ustalić związek pomiędzy literą a głoską. Dzieci mają doskonale wyćwiczoną pamięć i spostrzegawczość. Lepiej radzą sobie w  wykonywaniu kilku czynności w  tym samym czasie. Rozwijają w  sobie myślenie dywergencyjne (rozbieżne), polegające na ignorowaniu zbędnych informacji i selektywne wybieranie tych, które mają znaczenie. Zakłada ono wiele punktów widzenia rozwiązania problemu. Takie myślenie jest szczególnie ważne w nauce matematyki i przyrody, w nauce wyrażania poglądów, swojego punktu widzenia.

Jedną z najważniejszych metod pracy z uczniem klas i - III jest nauka przez zabawę. Według psychologa Glenna Domana „Zabawa jest nauką, nauka - zabawą. Im więcej zabawy, tym więcej nauki”. Mądra zabawa wpływa na rozwój i zainteresowania dziecka, kształtuje wyobraźnię, pobudza myślenie i aktywność. Przynosi radość, odprężenie i twórcze pomysły. Nauczyciele, wykorzystujący w  swojej pracy rożne zabawy, wiedzą, że nie przeszkadza ona w  nauce, a wręcz odwrotnie, pomaga w  odkrywaniu i przeżywaniu świata, a towarzysząca jej radość wzbogaca proces nauczania i rozwija psychikę dziecka. Gry i zabawy językowe stymulują i motywują małych uczniów, przywołują pozytywne skojarzenia i pomagają kreować atmosferę sprzyjającą uczeniu się języka ojczystego jak i języka angielskiego. Zabawa to metoda zachęcająca dzieci do działania, zaliczyć ją można do grupy metod aktywizujących proces nauczania.

Metody do nauki języka angielskiego

W nauczaniu języka angielskiego wykorzystywanych jest wiele z omówionych powyżej metod.

Istnieją jednak takie, które są charakterystyczne dla metodyki nauczania języka obcego. Można je podzielić na dwie grupy: konwencjonalne i niekonwencjonalne.

Metody konwencjonalne:

• Bezpośrednia - stosowana od czasów greckich, oparta na bezpośrednim i naturalnym kontakcie nauczyciel - uczeń, kształtuje głównie sprawność wypowiadania się;

• Gramatyczno- tłumaczeniowa- wypracowana w  nauczaniu łaciny, jej głównym celem jest opanowanie gramatyki i słownictwa, kształtuje umiejętność czytania i tłumaczenia tekstów;

• Audiolingwalna - powstała w  czasie II wojny światowej w  Stanach Zjednoczonych, jej celem jest wykształcenie nawyków językowych w  sposób mechaniczny i nierefleksyjny, poprzez wielokrotne powtarzanie, zapamiętywanie, oraz powtarzanie materiału językowego;

• Kognitywna- powstała w  latach 70-tych jako zaprzeczenie metody audiolingwalnej, zakłada rozumienie języka i samodzielne tworzenie zdań na podstawie tzw. Kompetencji językowej, nie potępia błędów, gdyż świadczą one o postępie w  nauce.

Metody niekonwencjonalne:

• Total Physical Response- powstała w  latach 70-tych w  Stanach Zjednoczonych, według tej metody milczące przysłuchiwanie się i ruch fizyczny służy przyswajaniu wiedzy, ważna jest aktywność całego mózgu (lewej półkuli odpowiadającej za język i prawej odpowiedzialnej za ruch fizyczny ), metoda opiera się na analogii do języka ojczystego (uczący się mówi, kiedy jest na to gotowy);

• The Silent Way- zakłada nauczanie języka obcego w  ciszy i skupieniu, uczniowie powtarzają czynności i frazy nauczyciela stopniowo tworząc nowe, następuje stopniowe wyciszenie nauczyciela na rzecz ucznia, mowa ciała i gesty odgrywają kluczową rolę;

• Counselling Language Learning- opiera się na założeniu, że uczenie się języka to proces międzyludzki, czyli grupowy, związany z interakcją i komunikacją, uczeń ponosi odpowiedzialność za proces nauczania;

• Sugestiopedia- opracowana przez bułgarskiego psychologa Łozanowa w  1979 roku, podkreśla wagę warunków w  których odbywa się nauczanie: kameralne sale, muzyka relaksacyjna, kompetentny nauczyciel itp., uczący muszą pozbyć się tzw. Mentalnej blokady;

• Metoda naturalna- powstała w  latach 70 w  Stanach Zjednoczonych, decydującą rolę pełni tu słuchanie, nauczyciel posługuje się naturalnym i prostym językiem (używa mimiki i gestu), ważne jest wyeliminowanie stresu u ucznia;

• Podejście komunikacyjne- powstało w  latach 70, ale popularne stało się w  latach 80, celem nadrzędnym jest opanowanie sprawności mówienia, poprawność gramatyczna nie jest najistotniejsza.

Projekty edukacyjne - to kolejna z metod nauczania wykorzystywana coraz częściej w  edukacji wczesnoszkolnej i nauce języka angielskiego. Stanowi narzędzie integracji między przedmiotowej. Polega na samodzielnym lub grupowym realizowaniu przez uczniów zadania przygotowanego przez nauczyciela na podstawie wcześniej ustalonych założeń. Uczy korzystania z rożnych źródeł informacji.

Według Johna A. Stevensona, "aby postępowanie metodyczne można było nazwać projektem, muszą współwystępować cztery podstawowe cechy:

• Nabywanie wiedzy powinno zachodzić głównie dzięki samodzielnemu rozumowaniu i rozwiązywaniu problemów, a nie za pomocą pamięciowego przyswajania wiedzy;

• Aktywność uczniowska ma na celu nie tylko gromadzenie wiedzy czy doświadczeń, lecz także zmianę nastawienia ucznia do uczenia się;

• Uczniowie pracują nad zagadnieniami, które ich interesują i wynikają z ich naturalnych potrzeb;

• Wprowadzanie rozważań teoretycznych następuje w  miarę potrzeb i zawsze wynika z realizowanych działań praktycznych;

Metoda projektów jako metoda pracy w  systemie klasowo-lekcyjnym i poza nim pełni wielorakie funkcje: motywacyjną, poznawczą, kształcącą, wychowawczą, samokształceniową, integracyjną i wiele innych. Ze swej natury posiada charakter wybitnie interdyscyplinarny, łączy bowiem umiejętności przedmiotowe i kluczowe. Integruje wiedzę szkolną i pozaszkolną, łączy w  spójne całości treści rozbite na przedmioty nauczania. Pracując metodą projektu, rozwijamy u uczniów umiejętność współpracy w  grupie, samorządność, obserwowanie rzeczywistości oraz ustosunkowywanie się do niej. Metoda ta wpływa na myślenie twórcze, wdrażanie zdobytej wiedzy do praktycznego działania. Rozwija samoocenę i osiąganie samodzielności. Metoda projektu ma wybitne walory wychowawcze. Zalety jej polegają na integrowaniu zespołu klasowego, podejmowaniu rożnych ról, aktywizowaniu wszystkich uczestników projektu. Wpływa na przejmowanie odpowiedzialności za własne uczenie się, korzystanie z rożnych źródeł informacji, planowanie działań oraz prezentacji wytworów.